بررسی تاثیر روش های ارتباطی و تخصص حرفه ای حسابرس با پاسخ صاحبکار

بررسی تاثیر روش های ارتباطی و تخصص حرفه ای حسابرس با پاسخ صاحبکار

استقرار شبكه هاي ارتباطي موثر و توسعه مجاري ارتباطي در ميان واحد­هاي گوناگون سازمان از وظايف مهم مديران است.(تاثیر روش های ارتباطی حسابرس)

برقراري ارتباط موثر با كاركنان، موجب آشنايي با نيازها و خواسته ها و درك بهتر انگيزه هاي آنها مي شود. اهميت ارتباطات به حدي است كه بخش عمده اي از اوقات كار مديران و رهبران به خود اختصاص مي دهد.

حتي هنگامي كه يك مدير با ديگران مذاكره نمي كند، ممكن است به نوشتن يا انشاي گزارش ها، نامه ها و يادداشت ها بپردازد يا مشغول مطالعه اسناد و مدارك مكتوبي باشد كه براي وي تنظيم شده اند.

در واقع بندرت امكان دارد كه مدير اجرايي اندك زماني را بي وقفه كار كند.

اهميت ارتباطات مؤثر بدان دليل است فراگردي ايجاد مي كند كه انجام وظايفي نظير برنامه ريزي، سازماندهي، هدايت، رهبري و كنترل را براي مديران تسهيل مي كند و همچنين مديران را در تحقق وظيفه هماهنگي و استفاده بهتر از زمان ياري مي رساند­ (سالاری جائینی و صالحی، 1392).

در این فصل پس از ارائه مفاهیم نظری موضوع تحقیق، تحقیقات مختلفی که در رابطه با ابعاد مختلف موضوع پژوهش انجام گرفته، مورد بررسی قرار می گیرد.

بخش اول: مبانی نظری تحقیق

2-2. ارتباطات و تعریف آن

گاهی ارتباطات را «تبادل اطلاعات و انتقال معنی» می دانند با بسط این عبارت می توان گفت که ارتباطات، انتقال اطلاعات از فرستنده به گیرنده است؛ به گونه ای که برای هر دو قابل فهم و واضح باشد در صورتی که یکی از عناصر (فرستنده، گیرنده، یا پیام) موجود نباشد، هیچ گونه ارتباطی برقرار نمی گردد.

در یک تعریف جامع تر میتوان گفت که «ارتباطات، فرا گردی است که طی آن افراد از طریق انتقال علایم پیام، به ارسال و دریافت معنی مبادرت می کنند» ارتباطات سازمانی نیز بر فراگردی دلالت دارد که طی آن مدیران به تبادل اطلاعات و معانی با افراد و واحد های داخل و خارج سازمان می پردازند.(تاثیر روش های ارتباطی حسابرس)

بنابر این تعریف، فراگرد پیچیده تری مدنظر قرار می گیرد که در آن علاوه بر عناصر اصلی فرستنده، گیرنده و پیام، عوامل دیگری نظیر عوامل ایجاد اختلال (که در جریان اخذ معانی واقعی، اختلال ایجاد می کند) نیز مطرح می شوند (رضائیان، ۱۳۸۷: ۶۷۶ – 4۷۲).

«در مورد ارتباط می گوید: ارتباط یک پدیده پویا می باشد بطوری که اجزاء و عناصر آن با هم نوعی رابطه نظام گرایانه داشته و دارای کنشهای متقابل می باشند.

«ارتباط را عبارت از: جستجو برای دستیابی به کلیه وسایل و امکانات موجود برای ترغیب و اغنای دیگران می داند.

«از محققین اخیر ارتباطات می گوید: ارتباطات به معنای تمام روش هایی است که بوسیله آن ذهنی بر ذهنی دیگر اثر می گذارد، اعم از اینکه این ارتباط بوسیله کلام، نوشتار، موسیقی، تصویر و یا هر وسیله دیگری انجام شود.

«همیکی اسمیت» ارتباطات را عبارت از فرآیند اشتغال احساس، حافظه و اندیشه در میان مردم می داند.

مولانا با برخورد اندیشمندانه به مقوله ارتباطات تحقق بیشتری می بخشد و می گوید: همدلی از همزبانی خوش تر است. برلو همین مطلب را به صورت زیر بیان می کند که معنا کشف کردنی نیست. (تاثیر روش های ارتباطی حسابرس)

معنا فقط در انسان است و بوسیله انسان آموخته می شود. رابرت ال شوک درباره ارتباطات می گوید: در عصر ماهواره ما موفق شدیم تا با میلیون ها مایل دورتر ارتباط برقرار کنیم و پیام بفرستیم. اما با وجود توانایی هایمان در اشغال اطلاعات با دور دستها، آن هم ظرف چند هزارم ثانیه، آیا استعداد برقرار کردن ارتباط با یک شخص آن هم در یک اتاق در بسته را تا چه حدی داشته ایم؟

مورد نخست یک کار سخت افزاری است و مورد بعدی یک کار نرم افزاری. شاید ارتباط ضعیف از جمله منابع عمده ای باشد که بین افراد تضاد و تعارض ایجاد می کند.

از آنجا که ما حدود ۷۰ درصد ساعتهای بیداری خود را صرف ارتباطات می کنیم (نوشتن، خواندن، صحبت کردن و گوش دادن) شاید معقول باشد چنین نتیجه بگیریم که نداشتن ارتباطات اثر بخش به صورت بزرگترین مانع راه موفقیت های گروه را (از نظر عملکرد) سد می کند.

بدون ارتباطات هیچ گروهی نمی تواند وجود داشته باشد. ارتباطات یعنی انتقال مقصود بین اعضا. تنها از طریق ارتباطات یعنی انتقال مقصود بين اعضاء تنها از طریق انتقال مقصود از یک شخص به شخص دیگر است که اطلاعات و عقاید مبادله می شود.

به هر حال، ارتباطات چیزی بیش از انتقال مقصود است، چون این مقصود باید درک شود.

در گروهی که تنها یک نفر به زبان آلمانی صحبت کند و بقیه این زبان را نفهمند کسی نمی تواند صحبت های او را بفهمد. بنابراین، ارتباطات شامل انتقال و درک مقصود می شود. عقاید و نظرات هیچ فایده ای نخواهد داشت مگر اینکه به دیگران انتقال یا بند و آنها بتوانند این عقاید و نظرات را درک کنند.

ارتباطات کامل، (اگر چنین چیزی وجود داشته باشد) زمانی تحقق می یابد که عقیده یا نظریه ای که منتقل شده باعث شود که گیرنده تصویری از آن در ذهن خود ایجاد نماید و این درست همانند تصویری باشد که در ذهن فرستنده یا دهنده پیام است.(تاثیر روش های ارتباطی حسابرس)

ارتباطات کامل، از نظر تئوری دوران شیر خوارگی را می گذراند و در مرحله عمل هم وجود ندارد (رابینز، ترجمه پارسائیان و اعرابی، ۱۳۸۹: ۱۹۳-۱۹۹).

با توجه به گستردگی حوزه مسائل ارتباطی در سازمان و مدیریت، می توان ادعا کرد که بسیاری از مشکلات سازمانی و اجتماعی از ضعف ارتباطات نشات می گیرند.

اهمیت ارتباطات موثر بدان دلیل است که فراگردی ایجاد می کند که انجام وظایفی نظیر برنامه ریزی، سازماندهی، هدایت و رهبری و کنترل را برای مدیران تسهیل می کند­و همچنین مدیران را در تحقق وظیفه هماهنگی و استفاده بهتر از زمان یاری می رساند(رضائیان، ۱۳۸۷: 4۷۲).

برای بسیاری از کارکنان، گروه کاری تنها منبعی است که می توان بدان وسیله ارتباط اجتماعی برقرار کرد. ارتباطاتی که در درون گروه صورت می گیرد یکی از ابزار های اصلی است که اعضاء بدان وسیله میزان استیصال و نوع احساسات خود را در مورد رضایت یا نارضایی از کار) ابراز می نمایند. (تاثیر روش های ارتباطی حسابرس)

بنابراین ارتباطات راه را برای ابراز احساسات هموار می سازد و بدین گونه نیاز های اجتماعی تامین می گردد.

آخرین نقشی که ارتباطات در سازمان و گروه ایفا می کند مربوط به نقشی است که در فرایند تصمیم گیری بر عهده دارد.

از طریق سیستم ارتباطی، اطلاعات مورد نیاز افراد و گروه برای گرفتن تصمیم به آنها داده می شود و با توجه به داده های انتقال یافته راه ها شناسایی شده و مورد ارزیابی قرار می گیرند(رابینز، ترجمه پارسائیان و اعرابی، ۱۳۸۹: ۱۹۶).

2-3. فرايند ارتباطات

بيش از اين كه ارتباطات برقرار گردد يك هدف يا مقصود بايد ارسال گردد و چنين چيزي بايد وجود داشته باشد. پيام از يك منبع (دهنده پيام) به گيرنده آن مي رسد.

اين پيام به صورت رمز در مي آيد (شكل نمادين به خود مي گيرد) و به وسيله نوعي ابزار (كانال) به گيرنده پيام مي رسد و او آن را به صورت پيام در مي آورد (از رمز خارج مي كند) كه مقصود مورد نظردهنده پيام است. نتيجه كار انتقال مقصود از يك نفر به نفر ديگر است.

در شکل 2-1، فرايند ارتباطات رسم شده است. اين الگو از 5 بخش تشكيل مي شود: 1- منبع ارتباطات، 2- پيام، 3-گيرنده پيام، 4-اختلال و 5- بازخور نمودن نتيجه.

شکل 2-1، فراگرد ارتباطات و منشأهاي احتمالي اختلال (مديريت رفتارسازماني، رضائيان، 1382: 289)

منبع پیام از طریق به رمز در آوردن یک فکر یا اندیشه به وجود می آید. پیام یک محصول فیزیکی و واقعی است که در سایه به رمز در آوردن منبع پیام به وجود می آید.(تاثیر روش های ارتباطی حسابرس)

هنگامی که ما حرف می زنیم کلام همان پیام است. هنگامی که ما می نویسیم، نوشته چیزی جزء پیام نیست.

هنگامی که ما اشاره می کنیم، حرکت دست و اشاره های چشم و ابرو چیزی جزء پیام نیستند. کانال وسیله ای است که پیام از آن عبور می کند. منبع پیام کانال را مشخص می نماید و ما باید تعیین کنیم که آیا از یک کانال رسمی یا غیر رسمی استفاده می کنیم.

سازمان کانال های رسمی را تعیین می کند و در مورد فعالیتهای تخصصی اعضاء پیامهایی ارسال می نماید. اصولا در سازمان از زنجیره اختیارات و سلسله مراتب اداری استفاده می شود شکلهای دیگر پیام، مثل پیامهای شخصی یا اجتماعی از کانال های غیر رسمی در سازمان می گذرند.

گیرنده پیام، ، موضوع یا کسی است که پیام به او داده می شود، ولی بیش از این که پیام دریافت شود باید نماد یا علائم موضوع در آن به گونه ای در آید که برای گیرنده پیام قابل درک باشد.

این مرحله را از رمز خارج کردن پیام می نامند. باز خور نمودن نتیجه آخرین حلقه ای است که در این سلسله مراتب وجود دارد.

باز خور نمودن پیام یعنی کنترل میزان موفقیتی که در ارسال پیام به دست آمده است و بدان وسیله مشخص می شود که آیا گیرنده پیام آن را به درستی درک کرده است یا خیر (رابینز، ترجمه پارسائیان و اعرابی، ۱۳۸۱: ۱۹۵-۱۹۹).

2-4. ارتباطات یک جانبه و دو جانبه

ارتباطات از حیث چگونگی عکس العمل دریافت کننده پیام در محیط بر دو نوعند: ارتباطات یک جانبه و ارتباطات دو جانبه. اگر عکس العمل گیرنده پیام ابراز نشود، ارتباطات را یک طرفه یا یک جانبه می نامند ولی اگر وضع به گونه ای باشد که گیرنده بتواند نظر های خود را در مورد پیام به اطلاع فرستنده برساند و نسبت به پیام ارسالی واکنش نشان دهد، ارتباطات را دو جانبه می نامند. (تاثیر روش های ارتباطی حسابرس)

به هر حال فرستنده موثر، سعی می کند تا با بررسی مستمر عوامل محیطی، اطمینان حاصل کند که پیام به طور صحیح توسط گیرنده دریافت شده است.

نتایج ذیل از مطالعات انجام شده به دست آمده اند:

• ارتباطات یک جانبه سریعتر انجام می شود.
• ارسال پیام در ارتباطات یک جانبه آسانتر است.
• دقت ارتباطات دو جانبه بیشتر است، زیرا امکان بررسی مجدد پیام را فراهم می کند.
• هنگامی که ارتباطات دو طرفه باشد، گیرنده می تواند در مورد میزان تأثیر قضاوتها و پیشنهادات خود، اطلاعات بیشتری به دست آورد.
• در ارتباطات یک جانبه دقت کمتر است بنابراین در صورت وجود عوامل مختل کننده ارتباطات، احتمال سردرگمی افزایش می یابد. برای اجتناب از این امر، حتی المقدور باید فراگرد ارتباطات یک جانبه را طراحی و برنامه ریزی کرد تا نواقص احتمالی آن برطرف گردد.
• در ارتباطات یک جانبه فرستنده می تواند اشتباهات خود را مخفی کند یا آنها را توجیه نماید.
• هنگامی که امور برنامه ریزی نباشند، بهتر است از ارتباطات دو جانبه استفاده شود ولی در مواردی که امور به صورت عادی در می آیند یا به صورت کاملا برنامه ریزی شده اجرا می شوند، می توان از ارتباطات یک جانبه استفاده کرد(رضائیان، ۱۳۸۷: 4۷۵ – 476).

ارتباطات تصمیم گیری می باشد از ضرورت های فرایند.

اطلاعات و همچنین مبادله آن برای ارزیابی راه حلها، اجرای تصمیمها و کنترل و ارزیابی نتایج مورد نیاز می باشد.

در نهایت، ارتباطات بیانگر احساسات و عواطف هستند. ارتباطات سازمانی چیزی ورای مجموعه ای از حقایق و ارقام است.

اشخاص در داخل سازمان مانند اشخاص در هر جای دیگر بیشتر نیازمند مبادله عاطفی مانند شادی، ناراحتی، ناخشنودی، اعتماد و ترس می باشند.(تاثیر روش های ارتباطی حسابرس)

ارتباطات از عناصر اولیه شغل مدیریت است مدیران باید در سطوح مختلف با اشخاص خواه زیر دست، خواه بالا دست و یا همتراز خود ارتباط برقرار کنند.

ارتباط مدیریت با کسانی که برای او کار می کنند، ممکن است مهمترین ارتباطات باشد زیرا همه ی جنبه های کار مانند آموزش، ارجاع مأموریت و ارزیابی عملکرد از راه ارتباطات مدیریت انجام می گیرند.

ارتباطات مدیریت همچنان مرکز توجه محققان است. بنابراین ارتباطات در بسیاری از فعالیتهای سازمان وجود دارد.

مهمتر از همه اینکه، ارتباط فرایندی است که فعالیت های فردی و گروهی و مراوده ها برای افزایش اثر بخشی از طریق آن هماهنگ می شود.

ارتباطات یک فرایند اجتماعی است که در آن اطلاعات مبادله شده و نوعی تفاهم بين طرحهای ذینفع ایجاد می شود.

نخست، ارتباطات یک فرایند اجتماعی است به دلیل آنکه دو یا چند نفر در آن دخالت دارند. دوم، ارتباطات یک فرایند دو طرفه است و در یک لحظه به وقوع نمی پیوندد بلکه در طول زمان تحقق می یابد (گریفین، ترجمه الوانی و معمارزاده ، ۱۳۸۵: ۲۷۹-۲۷۸).

2-5. انواع مسیرهای ارتباطی

مسیر های ارتباطی را با توجه به جهت ارسال پیام در سطوح سلسله مراتب سازمانی، به سه نوع تقسیم می کنند: افقی، عمودی، و مورب.

2-5-1. ارتباطات افقی

ارتباطات افقی معمولا از طریق رویه ها و روش های انجام کار، در میان اعضای واحد ها و گروه های کاری متعدد و اعضای بخش های متنوع صفی و ستادی بر قرار می شود.(تاثیر روش های ارتباطی حسابرس)

این نوع ارتباطات موجب بهبود و روحیه اعضای سازمان می گردد و هماهنگی واحدهای هم سطح و افراد هم ردیف را افزایش می دهد.

البته گاهي اوقات استفاده از ارتباطات افقی دردسر آفرین است؛ برای مثال گاهی اوقات توسعه بی مورد این نوع خطوط ارتباطی ممکن است به ایجاد نوعی ائتلاف کاذب و شکل گیری گروه های غیر رسمی مخل بینجامد.

همچنین ممکن است توسعه این گونه ارتباطات به ایجاد نوعی علایق مشترک میان افراد همردیف در سازمان گردد و آنها را نسبت به مشکلات سطوح دیگر سازمان بی علاقه کند، در این صورت امکان دارد سیستم کنترل تحت تاثیر علایق قرار گیرد و موقعیت مسئولان کنترل، متزلزل گردد.

2-5-2. ارتباطات عمودی

ارتباطات عمودی به دو صورت قرار می شود: «از بالا به پایین» و «از پایین به بالا» ارتباطات از بالا به پایین ممکن است از مدیریت عالی شروع شود و از طریق سایر سطوح مدیریت به کارگران و کارکنان سطح عملیاتی منتهی گردد، در حالیکه ارتباطات از پایین به بالا شروع می شود و با ارائه گزارش ها و پیشنهادها و درخواست ها به سطوح بالاتر، استمرار می یابد.

2-5-3. ارتباطات مورب

ارتباطات مورب بر نوعی رابطه در کنار افقی (بین همردیفان) و ارتباطات عمودی (بین مسئولان و کارکنان) دلالت دارد که در آن طرفین ارتباط، از دو سطح جداگانه و از دو حوزه کاری متفاوت، باهم به مبادله پیام می پردازند.

این نوع ارتباط نیز همانند ارتباط افقی به منظور افزایش هماهنگی و انسجام فعالیت های واحد های مستقر در سطوح سازمانی متفاوت، ایجاد می گردد(رضائیان، ۱۳۸۷: ۶۷۷- 476).(تاثیر روش های ارتباطی حسابرس)

روش گردآوری اطلاعات

به منظور گردآوری اطلاعات در خصوص بررسی اهداف تحقیق از پرسشنامه (توسط پژوهشگر و با همكاري و مشورت اساتيد راهنما و مشاور و متخصصان مربوطه تهيه خواهد شد) استفاده مي گيرد. در مجموع روش جمع آوري اطلاعات از طريق روش اسنادي و پرسشنامه مي باشد.

3-8. ابزار گردآوری داده ها

پرسشنامه یکی از ابزارهای رایج تحقیق و روشی مستقیم برای کسب داده های پژوهش است. پرسشنامه مجموعه ای از سؤالات است که با ملاحظه آن ها پاسخ لازم را ارائه می دهد. این پاسخ، داده مورد نیاز پژوهشگر را تشکیل می دهد. سؤالات پرسشنامه را نوعی محرک – پاسخ می توان محسوب کرد. از طریق سؤالات پرسشنامه می توان دانش، علایق، نگرش ها و عقاید فرد را مورد ارزیابی قرار داد. به تجربیات قبلی وی پی برده و به آنچه در حال حاضر انجام می دهد، آگاهی یافت.

در راستای اهداف تحقیق نظرات پاسخ دهندگان از طریق پرسشنامه جمع آوری می گردد که پرسشنامه مشتمل بر دو بخش ذیل می باشد:

بخش اول: اطلاعات جمعیت شناختی پاسخ دهندگان که شامل جنسیت، سن، سابقه کاری و میزان تحصیلات می باشد.

بخش دوم: برای سؤالات اصلی از پرسشنامه تحقیق بر اساس تحقیقات انجام شده و با همكاري و مشورت اساتيد راهنما استفاده گردید.(تاثیر روش های ارتباطی حسابرس)

برای مشاهده مطالب بیشتر به سایت فرزدان مراجعه نماید.