باورهای دینی و چالش های محیطی در قرن بیست و یکم

باورهای دینی و چالش های محیطی در قرن بیست و یکم

(باورهای دینی در قرن 21)

مقدمه

چالشهای محیطی جهانی با تغییرات سریع دموگرافیک و دینی منطبق هستند. تغییرات در باورهای دینی می تواند تاثیراتی بر چگونگی درک ریسک های محیطی داشته باشد و همچنین می تواند بر اینکه چه خط مشی ها و پاسخ هایی قابل قبول، کارا و اثر بخش هستند نیز تاثیر بگذارد. به طور مثال، سهم بیشتری بین آنهایی که از نظر مذهبی محتاط هستند وجود دارد که باعث تغییرات محیطی شوند و محیط خارج را اجبار به کنترل خود کنند (مانند سرنوشت) که می تواند تاثیراتی بر تلاش های کاهشی و ظرفیت تطبیقی داشته باشد.

این مسئله نشان می دهد که یک توضیح و درک بهتر ازچگونگی ارتباط باورهای دینی جهانی با محیط و پیشرفت فراهم می آورد که هدف اصلی مقاله کنونی نیز همین است.

کشورها با تولیدات ناخالص داخلی بیشتر تمایل کمتری به دین برای رو به رو شدن با رشد پایین جمعیت و پیری جمعیت نشان می دهند، اما اما در مقابل چالش های محیطی پذیرش و آمادگی بهتر و بیشتری دارند. در مقابل، کشورهای در حال توسعه تمایل بیشتری برای داشتن جمعیت مذهبی بیشتری دارند و یا ظرفیت تطبیقی کمتر و آسب پذیری بیشتر در مقابل تغییرات اقلیمی دارند که در این جوامع که جوانتر هستند باوری بسیار است و جمعیت رو به افزایش است.

همسو سازی سیاست های زیست محیطی با ارزش های فرهنگی می تواند احتمال موفقیت را افزایش دهد. وابستگی مذهبی به عنوان نشانگر اصلی تعلق جامعه و به عنوان فیلتری برای درک تغییرات محیطی عمل می کند.

به عنوان مثال ، در هند – که بیش از 99٪ در دور سرشماری 2011 دین خود را اعلام کرده اند – اهداف رسمی عدالت و پایداری اغلب با اهداف جامعه معنوی و جامع مربوط به پایداری جهانی مطابقت دارند .(باورهای دینی در قرن 21)

کشورهای سکولار بیشتر ، از جمله بسیاری از کشورهای غربی و سازمانهای چند جانبه که معمولاً توسط اینها هدایت می شوند ، اغلب بدون در نظر گرفتن زمینه فرهنگی و مذهبی آنها از راه حلهای فن آوری و تغییرات سیاست در کشورهای دیگر حمایت می کنند.

این ممکن است احتمال اجرای چنین مداخلاتی را به خصوص در مواردی که نیاز به تغییر رفتار یا تلاش جمعی دارد ، با مشکل روبرو کند.

نمونه هایی از این مداخلات از سرمایه گذاری در تأسیسات پر هزینه سازگار با محیط زیست (نیاز به تمایل بالایی برای پرداخت در کل مردم) ، یا سیاست های در نظر گرفته شده برای کاهش باروری و در نتیجه مهار رشد جمعیت (که می تواند نیاز به تمایل به استفاده از اقدامات تنظیم خانواده داشته باشد که می تواند مخالف باشد توسط گروههای مذهبی). hین یک توافق فزاینده است که چالش مقابله با تغییرات آب و هوایی و محیط زیست نمی تواند فقط از طریق راه حل های فنی برآورده شود ، و رفتار ، نگرش ها و الگوی های مصرفی انسان نقش مهمی در راه حل های اقلیمی خواهد داشت.

پاسخ های مناسب می تواند با موانع اجتماعی و روانی روبرو شود (مارکوویتز و شریف 2012 ، استرن 2007) ، و اینها ممکن است به فرهنگ و اعتقادات مربوط باشد. (باورهای دینی در قرن 21)

یک رویکرد جامع تر ، مستلزم آن است که علوم اجتماعی نیز هم در درک انگیزه های انسانی و هم در پرداختن به موضوعات هنجاری ، مانند عدالت اجتماعی و انصاف بین گروه ها در پاسخ به چشم انداز گرم شدن کره زمین در نظر گرفته شود (سامسون و همکاران 2011، وینتاگن 2013).

اعتقادات مذهبی می تواند بر ادراک و رفتار مربوط به چالش های زیست محیطی تأثیر بگذارد .

داده های نظرسنجی عمومی 2010 ایالات متحده حاکی از آن است که دینداری به طور مثبت با رفتارهای طرفدار محیط زیست ارتباط دارد اما با نگرش یا عقاید طرفدار محیط زیست ارتباط ندارد. افرادی که تغییر محیط را به شانس یا سرنوشت نسبت می دهند ، کمتر درگیر رفتارهای طرفدار محیط زیست می شوند. افرادی که دارای گرایش ارزش خود تعالی ، احتمالاً مشکلات محیطی را تصدیق می کنند و از نظر رفتارهای دوستدار محیط زیست تمایل بیشتری به مسئولیت پذیری دارند.

دین و حفاظت از محیط زیست

اکثر تحقیقات در مورد رابطه بین دین و رفتار مربوط به محیط زیست در سنت یهود-مسیحی متمرکز شده است. این ادبیات شواهد مهمی در مورد تغییر باورهای دینی در رفتار ، غالباً از طریق سازوکارهای جامعه شناختی مانند جهت گیری سیاسی پیدا می کند.(باورهای دینی در قرن 21)

تمایل به ایجاد تغییرات نهادی لازم برای کاهش تغییرات اقلیمی نیز می تواند تحت تأثیر اعتقاد مذهبی در مورد تسلط بر زمین باشد .

در مسیحیان پروتستان محافظه کار ایالات متحده کمتر درگیر سیاسی یا خصوصی در رفتارهای مرتبط با فعالیت محیط زیست می شوند ، اگرچه نویسندگان دریافتند که عوامل مذهبی به طور غیر مستقیم از طریق محافظه کاری سیاسی کار می کنند. با این وجود ، یک جنبش نوپای محیطی در میان انجیلی ها وجود دارد .

نتیجه گیری

در این مقاله روابط بین چالش های محیطی و عوامل فرهنگی ، به ویژه ساختارهای اعتقادی مذهبی ، در مقیاس جهانی شناسایی و توصیف شد.

دین یک نشانگر هویتی قدرتمند است که به تعلق جامعه فردی مربوط می شود و به طور بالقوه بر انواع مختلف رفتارها از باروری تا انسجام اجتماعی و تمایل به پرداخت برای تغییرات اقلیمی تأثیر می گذارد. یافته های ما نشان می دهد که وابستگی مذهبی مربوط به انتشار گازهای گلخانه ای ، استفاده از انرژی و تولید ناخالص داخلی در مقیاس جهانی است.(باورهای دینی در قرن 21)

همچنین نشان می دهیم که دین مسلط در یک کشور مربوط به سازگاری موثر و آمادگی فرد برای تغییر اقلیمی است.

نتایج ما نشان می دهد که کشورهایی که از نظر مذهبی بیشترین گروه را ندارند ، بالاترین سرانه تولید ناخالص داخلی را دارند – و همچنین به شکل سطح بالاتری از انتشار گازهای گلخانه ای ، بیشتر به تغییرات آب و هوایی کمک می کنند. سرانه مصرف انرژی نیز در میان افرادی که وابستگی مذهبی ندارند بیشتر است ، در حالی که کمترین میزان در میان کشورهای تحت سلطه هندو مشاهده می شود.

کمترین میزان آمادگی برای تغییرات اقلیمی در میان کشورهایی با اکثریت مسلمان و هندو دیده می شود ، در حالی که در مواردی که افراد مذهبی غیرمستقیم اکثرا هستند ، سطح آمادگی برای تغییرات آب و هوایی بالاترین است.

همچنین شاخص خطر جهانی برای افراد غیر وابسته به دین کمترین است.

از نظر خطر کمبود آب در آینده ، کشورهای تحت سلطه مسلمانان و هندوها بیشترین میزان تنش آبی را دارند ، در حالی که کشورهای مسیحی و بودایی پایین ترین سطح را دارند. داده های مربوط به فاجعه حاکی از آن است که بلایا برای ملت های اکثریت هندو از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده اند.

اهمیت نشانگرهای فرهنگی ، مانند دین ، در عصری که خطرات زیست محیطی جهانی زیاد است ، نیاز به افزایش سطح درک و آگاهی از این روابط متقابل را در مقیاس جهانی افزایش می دهد.(باورهای دینی در قرن 21)

برای مشاهده مطالب بیشتر به سایت فرزدان مراجعه نماید.